Słownik

E

Elewacja – zewnętrzna powierzchnia ściany budynku ze wszystkimi, znajdującymi się na niej elementami, lico budynku.

G

Gładź tynkowa – zewnętrzna warstwa tynku trójwarstwowego, wykonana z zaprawy z kruszywem w postaci drobnoziarnistego piasku przesiewanego, wyrównująca szorstką powierzchnię narzutu tynkowego. Spoiwo w zaprawie wykorzystywane do wykonywania gładzi mogą stanowić cement, wapno, bądź cement i wapno jednocześnie – w zależności od przeznaczenia tynku itp.

Gładź szpachlowa – materiał budowlany, oparty głównie na gipsie jako materiale wiążącym i wypełniającym z dodatkiem kredy, dolomitu i materiałów pomocniczych (plastyfikatorów, opóźniaczy wiązania gipsu).

T

Tynk – warstwa z zaprawy lub gipsu, pokrywająca powierzchnie ścian, sufitów, kolumn, filarów itp. wewnątrz i na zewnątrz budynku. Zadaniem jej jest zabezpieczenie powierzchni przed działaniem czynników atmosferycznych (w przypadku tynków zewnętrznych), ochrona przed działaniem czynników wewnątrz pomieszczeń (np. para wodna), ogniem (elementy drewniane) oraz nadanie estetycznego wyglądu elementom budynku. Tynk stosuje się również jako warstwę podkładową pod elementy wymagające gładkiego podłoża (płyty styropianowe, płytki ceramiczne) – powszechnie stosuje się wówczas tynk cementowy, cementowo-wapienny lub gipsowy.

Z

Zaprawa – mieszanina wody i spoiwa z drobnym kruszywem lub innym wypełnieniem, mająca na celu wiązanie, czyli przejście ze stanu płynnego, plastycznego w stały.