Słownik

B

Beton – kompozyt powstały ze zmieszania spoiwa (cementu) i wypełniacza (kruszywo) oraz ewentualnych domieszek nadających pożądane cechy. Jest jednym z najbardziej powszechnych materiałów budowlanych we współczesnym budownictwie.

M

Młotkowanie – metoda, którą stosuje się przy zgrubnym oczyszczaniu powierzchni konstrukcji stalowych i odlewów żeliwnych z grubych warstw zanieczyszczeń lub starych powłok malarskich.

O

Oczyszczanie mechaniczne – technika, w której najczęściej stosuje się oczyszczanie strumieniowo-ścierne nazywane często, w zależności od rodzaju użytego ścierniwa, śrutowaniem lub piaskowaniem. Duże elementy czyścimy oczyszczarką pneumatyczną strumieniową. W technice tej ziarna piasku kwarcowego, rozpędzone sprężonym powietrzem, z dużą siłą uderzają o powierz­chnię podłoża metalowego, ścierając przy tym warstwy rdzy, zgorzelin i ewen­tualnych innych zanieczyszczeń.

Oczyszczanie płomieniowe – metoda, która stosuje się wtedy, gdy ścianki elementu metalowego są grubsze niż 4 mm. W innym wypadku mogą nastąpić odkształcenia. Polega ona na działaniu płomienia gazowego na powierzchnię metalu pokrytą warstwą rdzy, zgorzeliny lub starą powłoką malarską.

Odtłuszczanie – metoda, która ma na celu usunięcie tłustych substancji (olejów, smarów, potu ludzkiego itp.). Można to wykonać za pomocą: rozpuszczalników organicznych, specjalnych emulsji odtłuszczających, a także roztworów alkalicznych. Najskuteczniejszą techniką jest kąpiel w odpowiednim środku odtłuszczającym. Elementy, których nie można odtłuścić w kąpieli, gdyż są one zbyt duże, należy odtłuścić przez: natrysk, wycieranie szmatami lub szczotkowanie.

Odrdzewianie chemiczne – oczyszczanie przeprowadzane przez zanurzenie elementów stalowych w odrdzewiaczu fosforowym (Foscyt, Fosil itp.) lub zwilżenie ich powierzchni szczo­tką lub szmatą w nim zamoczoną. W metodzie tej rdza rozpuszcza się, a na powierzchni metalu wytwarza się cienka ochronna warstwa fosforanu żelaza, która chroni stal przed dalszym działaniem kwasu oraz przed korozją.

T

Tynk – warstwa z zaprawy lub gipsu pokrywająca powierzchnie: ścian, sufitów, kolumn, filarów itp. wewnątrz i na zewnątrz budynku. Jej zadaniem jest: zabezpieczenie powierzchni przed działaniem czynników atmosferycznych (w przypadku tynków zewnętrznych), ochrona przed działaniem czynników wewnątrz pomieszczeń (np. para wodna), ogniem (elementy drewniane) oraz nadanie estetycznego wyglądu elementom budynku. Tynk stosuje się również jako warstwę podkładową pod elementy wymagające gładkiego podłoża (płyty styropianowe, płytki ceramiczne) – powszechnie stosuje się wówczas tynk: cementowy, cementowo-wapienny lub gipsowy.